شناسایی خطر یعنی این
چندی پیش در حین سفر با ترنست "تهران - یزد" وقتی داخل توالت قطار رفتم. متوجه وجود یک دستگاه گوشی موبایل که جهت شارژ شدن به پریز برق مخصوص ریش تراش وصل بود، شدم.
اتفاقاً دریچه‌ی دوربین آن به سمت کاسه‌ی توالت نشانه رفته بود. نگران شدم که خدای نخواسته عمدی توی کار باشه و فردا جلوی ایستگاه‌های مترو نظاره گر فروش فیلم آنچنانی خودم باشم. بیرون که اومدم دیدم صاحبش پشت در ایستاده و منتظر شارژ شدن گوشی خود است.
راستی این مورد که به خیر گذشت. ولی واقعاً اگر کسی با نیت سوء این کار را انجام دهد، چه می‌شود کرد؟
چرا داخل سالن که مسافران نیاز به برق دارند، پیش بینی پریز برق نشده است؟ چرا با توجه به اینکه معمولاً در توالت قطارهای ما اصلاح صورت متداول نیست، آنجا پریز برق وجود دارد؟ چرا حداقل با یک متر سیم و کور نمودن آن پریز و انتقال به بیرون توالت، شرایط معقول تری را ایجاد نمی کنیم؟
پیشنهاد می‌گردد تا کارشناسان مربوطه آسایش مسافران را مدنظر قرار داده و در سفارش خریدهای آتی این موضوع را لحاظ نمایند.
البته این مطالب ( احتمال ساخت فیلم های آنچنانی و یا درگیر شدن مسافران باهم و یا سرقت موبایل و یا اشغال بی مورد توالت و یا افتادن گوشی مردم تو توالت و یا ... ) به من ربطی نداره ولی از بابت "شناسایی خطر" که گاهی اوقات تو کلاس ها می‌گم، منظور من ریز شدن توی مشکلات، در این سطح است.
راستی وقتی تو کلاس گفتم "شنیدم تو قطارهای راه‌آهن بلژیک حدود 3500 خطر را شناسایی نموده‌اند" خوب حتماً تا این حد ریز شده‌اند و فسفر سوزوندند دیگه، وگرنه حتی ما هم! نمی تونیم، الآن فی البداهه بیش از 200 – 300 خطر را ردیف کرده و نام ببریم.
یک مثال دیگر برای شناسایی خطر تو سالن های مترو:
چند وقت پیش، توی متروی خط 2 نشسته بودم که، دیدم یه آدم شل و ول و بی خیال، سلانه سلانه اومد تو و همزمان با ورودش که یک ساک بزرگ هم تو دستش داشت، درها بسته شدند و یه ضربه جانانه به یارو خورد که فکر می کنم به قول معروف آب و نونش شد و شاید از این به بعد به فهمه که دره مترو با کسی شوخی نداره ، خوب از بد ذاتی بگذریم. بریم سر کار خودمون یعنی بحث "شناسایی خطر"
همانطورکه می دانیم درب های مترو دارای سنسورهایی هستند که یکی از اونها وظیفه‌ی جلوگیری از لطمه‌ی ناشی از ضربه به مسافران لای در مانده را دارد. یعنی اگه سنس کرد که به چیزه محکمی خورده دوباره باز و بسته می شه تا احیاناً فرد گیر افتاده فرصت فرار پیدا کنه! یکی دیگه از این سنسورها هم بسته بودن در را سنس کرده و اجازه‌ی حرکت ترن را می‌دهد.
از طرف دیگه، لبه‌ی دربها به نوارهای لاستیکی پهنی مجهز هستند که اگه مثلاً کسی مثل اون آدم بی خیاله، ساک تو دستش باشه و مثلاً تو ساکش چیزهای سفت و سنگین مثل آچار داشته باشه و موقع ورود به ترن خودش بیاد تو، اما ساکش بیرون بمونه و دسته‌ی ساک تو دستش باشه، حالا اون بی خیاله برای حفظ اموالش هم که شده، شل و ول که نیست هچ، چنان گردن کلفتی هم میشه که هیچ نیرویی ساک را نمی تونه از دستش در بیاره،
خوب بریم سراغ سنسورا، چون بند ساک نازکه، در فضای نوارهای لاستیکی لبه‌ی دربها مانده و سنسور وجود آنرا نمی فهمد. پس ترن حرکت می کنه و ممکنه ساک به در و دیوار تونل بخوره ولی آدم بی خیاله که، بند را ول نمی کنه، البته اگه ولم کنه ممکنه اون آچار فرانسه و لوله ای که از ترس بازدید کننده های مترو تو ساک گذاشته و قایمشون کرده بود، بیافته روی ریل و ترن را از خط خارج کنه!
اگه ساک نیافته چی میشه؟
تصور کنید موقع ورود به ایستگاه بعد، که مسافرا از سرو کول هم بالا می‌رن و خط زرد و قرمز که هیچ تا لب سکو پشت هم وایستادن، یک دفعه همراه قطار سروکله ساک پیدا میشه، طفلک آدمای قانون شکنی که از خط رد شدن، ساکو می بینن ولی مگه می تونن در رن؟
با توجه به ارتفاع قد آدما و محل گیر افتادن ساک لای درب، ضربه‌ی سنگین ناشی از حرکت اون آچارا با سرعت ورود ترن که فکر می کنم بالای 40 کیلومتر بر ساعت باشه، درست می خوره به جای حساسشون. خب فکر کنید خدای نخواسته چنین ضربه ای بخوره به اون جای خودتون، چه می کنید؟ اول یک جیغ بلند می زنید بعد کمی عقب رفته و آخرسر به شدت دولا خواهید شد.
حالا بیایید سروقت مسافر که چه عرض کنم، مسافران بخت برگشته ای که دچار این ضربه شده اند. دادشون که تو اون شلوغی بجایی نمی رسه، عقب هم که نمی تونن برن، ولی می تونن دولا بشن و دولا شدنشون همونو اصابت سرشون به بدنه‌ی واگن در حال حرکت همون!
کلی صدمه به خاطر عدم شناسایی یک خطر و فقدان اقدام احتیاطی لازم
سرتون درد اومد ولی درعوض باهم دیدم که: تدوین سناریوی چگونگی ترکیب عوامل و وقوع حادثه چه جوری می تونه مارا در شناسایی خطرات یاری کنه که البته در روش ارزیابی مقدماتی خطر(pha) توصیه شده این تیپ کارها انجام شود. خب اقدام احتیاطی متناظر چیست؟
دقت بیشتر مأمورین کنترل، توجه ناظرین سکو، هوشیاری هردو اپراتور و دیدبانی آینه ها، اعمال حساسیت بیشتر سنسورها، گذاشتن ادواتی در ورودی تونل برای جلوگیری از ورود اشیاء خارجی به داخل تونل و ...
برترین توصیه‌های ایمنی به راهبر درزین
شغل رانندگی (راهبر) درزین یکی از مشاغل حساس در بخش سیروحرکت راه‌آهن است. که متأسفانه جزء پر حادثه ترین مشاغل این بخش نیز می‌باشد.
در جزوه‌ی آموزشی پیوست سعی گردیده است تا نکات مهم و کلیدی لازم در این شغل ارائه گردد. متمنی است با ارسال نظرات کارشناسانه‌ی خود من را در تکمیل این مجموعه یاری فرمایید.
برای دانلود لطفاً اینجا را کلیک فرمایید.
